Η φετινή ομάδα δεν μπορεί να μπει καν σε σύγκριση με την περσινή.
Μετά και το παιχνίδι με τον ΟΦΗ και το 0-0, αλλά κυρίως την εικόνα της ομάδας, που δεν ήταν ανάλογη με τα όσα έδειξε στα προηγούμενα ματς της Λεωφόρου άρχισαν οι συγκρίσεις σε σχέση με την περασμένη χρονιά. Ο Παναθηναϊκός είναι στο συν σε σχέση με τα πρώτα παιχνίδια της περασμένης σεζόν και είναι στο πλην σε σχέση με τα αντίστοιχα παιχνίδια της περσινής σεζόν. Μικρή η διαφορά στους βαθμούς, δύο πάνω δύο κάτω. Στους βαθμούς, διότι στον τρόπο που προσπαθεί να παίξει ο Παναθηναϊκός δεν υπάρχει σύγκριση. Και πιστεύω ότι η σύγκριση που πρέπει να γίνεται σε αυτή την φάση είναι με τον τρόπο που παίζει , η προσπαθεί να παίξει η ομάδα και όχι με τους βαθμούς, που έχει μαζέψει.
Εγώ παρότι οι 11 βαθμοί είναι πολύ λίγοι για τον Παναθηναϊκό(παρότι είχε εκτός έδρας παιχνίδια σε Αρη και Ολυμπιακό και στα Γιάννινα, την Τρίπολη που έχει και κακή παράδοση) θεωρώ, ότι δεν υπάρχει σύγκριση με τον περσινό Παναθηναϊκό και θα σας εξηγήσω τι εννοώ.
Είναι φανερό ότι ο Γιοβάνοβιτς φέτος προσπαθεί να μάθει να παίζει τον Παναθηναϊκό ένα κυριαρχικό ποδόσφαιρο. Το έχουμε δει και σε παιχνίδια που τα κέρδισε με άνεση στην Λεωφόρο, αλλά και σε παιχνίδια που έχασε εκτός έδρας. Πέρυσι η ομάδα έπαιζε μαζεμένη στην άμυνα και μόνο με αντεπιθέσεις.
Εχουμε πει όλοι και έχουμε συμφωνήσει, ότι μέχρι τώρα η αδυναμία του Παναθηναϊκού είναι να σπάσει τις καλά οργανωμένες άμυνες. Σε αυτό δεν μπορεί να γίνει σύγκριση με πέρυσι, διότι την περασμένη σεζόν ο Παναθηναϊκός συνήθως έδινε την μπάλα στον αντίπαλο, άρα έβρισκε χώρο και δεν αντιμετώπιζε κλειστές άμυνες. Και για όσους λένε, ότι με τους παίκτες που είχε ο Μπόλονι μόνο αυτό το στιλ μπορούσε να παίξει η απάντηση είναι στο παρελθόν του και σε άλλες ομάδες. Ο Ρουμάνος στις περισσότερες ομάδες, που δούλεψε έπαιζε με αυτό τον τρόπο. Κλειστά στην άμυνα και με αντεπιθέσεις. Αρα είναι θέμα φιλοσοφίας και όχι παικτών.
Είδαμε σε κάποια παιχνίδια η ομάδα όταν βρίσκει χώρο να τον φορτώνει με γκολ τον αντίπαλο. Το είδαμε με τον Απόλλωνα, τον Βόλο, τον Ιωνικό στην Λεωφόρο. Την περασμένη σεζόν συνήθως όταν η ομάδα έβαζε γκολ , αμέσως μαζευόταν για να μην δεχθεί το γκολ με το θέαμα να είναι αποκρουστικό και σε κάποια ματς να την πατάει στα τελευταία λεπτά και να δέχεται την ισοφάριση. Τεσσάρες και πεντάρες, ούτε κατά διάνοια.
Ένα άλλο θέμα που δεν μπαίνει σε σύγκριση είναι το γεγονός, ότι φέτος οι παίκτες παίζουν στις θέσεις τους. Πέρυσι βλέπαμε τον Ιωαννίδη εξτρέμ και κυρίως οι παίκτες ανάλογα με το κάθε παιχνίδι να αλλάζουν θέση. Φέτος ο Γιοβάνοβιτς έχει δώσει ρόλους σε κάθε παίκτη ανεξάρτητα, που ακόμα αυτό σε κάποια ματς δεν έχει μετουσιωθεί σε ωραίο ποδόσφαιρο στο γήπεδο.
Κάτι άλλο που δεν συγκρίνεται με πέρυσι είναι η αμυντική λειτουργία. Πέρυσι ο Παναθηναϊκός είχε mvp τον Διούδη που έπιανε τα άπιαστα σε κάθε παιχνίδι, όπου ο αντίπαλος είχε πολλές καθαρές ευκαιρίες. Φέτος ναι μεν η ομάδα έχει δεχθεί 6 γκολ σε 8 παιχνίδια, αλλά ούτε ο Διούδης αρχικά, ούτε ο Μπρινιόλι μετά χρειάστηκε να κατεβάσουν ρολά σε κάποια ματς. Ακόμα και στο Φάληρο, που στάθηκε καλά ο Μπρινιόλι ήταν σταθερός και δεν χρειάστηκε να κάνει πολλές επεμβάσεις σε καθαρές φάσεις αντιπάλου. Φέτος ο Παναθηναϊκός δίνει λίγες ευκαιρίες, πολύ λιγότερες ευκαιρίες στον αντίπαλο σε σχέση με πέρυσι.
Οπότε είναι λάθος να συγκρίνουμε τον φετινό με τον περσινό Παναθηναϊκό. Ο Γιοβάνοβιτς θέλει και προσπαθεί να μάθει τον Παναθηναϊκό να παίζει κυριαρχικά. Σε άλλα ματς το έχουμε δει, σε άλλα δεν το έχουμε δει. Το προσπαθεί, όμως και θέλει χρόνο σίγουρα για να το πετύχει. Και καλύτερους παίκτες από αυτούς, που έχει μέχρι τώρα σε κάποιες θέσεις. Και κυρίως παίκτες με προσωπικότητα. Αυτό είναι το σκεπτικό του και δεν του αρέσει να βλέπει τον Παναθηναϊκό να παίζει μαζεμένος στην άμυνα. Και όταν γίνεται τον ενοχλεί. Όταν μία ομάδα για ένα χρόνο δεν είχε ιδέα από τακτική όσον αφορά το επιθετικό κομμάτι δεν είναι εύκολο να το μάθει σε δύο, τρεις μήνες.
Πέρα από όλα αυτά και το γεγονός, ότι δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό, που θέλει να παίξει ο Παναθηναϊκός σε σχέση με αυτό που έπαιζε πέρυσι η αλήθεια είναι αυτό, που λείπει ειδικά στα τελευταία παιχνίδια από την ομάδα είναι το απρόβλεπτο. Υπήρχε στις πρώτες αγωνιστικές μέχρι να το δουν οι ομάδες να τον διαβάσουν και να τον μπλοκάρουν όπως έκανε ο ΟΦΗ, αλλά και ο Αστέρας στην Τρίπολη. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να γίνει απρόβλεπτος και αυτό δεν θα γίνει απαραίτητα αν προστεθεί ένα χαφ και παίξει ένα καθαρό 4-2-3-1 η ένα 4-3-3. Αυτό μπορεί να γίνει και με αυτό που παίζει τώρα ο Γιοβάνοβιτς, αρκεί να γίνουν κάποιες μικρές παρεμβάσεις στον τρόπο ανάπτυξης. Και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνει ο κόουτς, διότι είναι έμπειρος, έξυπνος και έχει δει και ο ίδιος ότι οι αντίπαλοι διαβάζουν τον τρόπο που αναπτύσσεται η ομάδα και χρειάζεται κάτι διαφορετικό.
*Ο Μακέντα έχει τρομερή παράδοση με τον ΠΑΟΚ και δείχνει να είναι καλά μετά τον τραυματισμό, που είχε. Η παρουσία του Ιταλού στο ντέρμπι της Κυριακής μπορεί να δώσει λύσεις και στην δημιουργία και στο γκολ, αλλά φαίνεται να είναι ρίσκο το να παίξει ενδεκάδα μετά από απουσία ενός μήνα και έχοντας από την αρχή ουσιαστικά δεύτερο ρόλο στην επίθεση της ομάδας. Το αν θα το πάρει το ρίσκο ο Γιοβάνοβιτς θα το δούμε.
*Ο Αυγενάκης μπορεί να υπερηφανεύεται για άλλο ένα ….κατόρθωμα, που έκανε με την σύμπτυξη των κατηγοριών και την ανοχή του στα όσα γίνονται στην ΕΠΟ με τις αδειοδοτήσεις με αποτέλεσμα να έχουν μπει από το …παράθυρο ομάδες στην Super League2 , που δεν μπορούν οικονομικά να σταθούν και να έχει δημιουργηθεί αυτό το μπάχαλο. Οσο για την ΕΠΟ το γεγονός, ότι για 20 χρόνια γινόντουσαν όργια με τα γνωστά αποτελέσματα δεν σημαίνει, ότι θα γίνει κάτι ανάλογο από εδώ και πέρα με άλλον ισχυρό και θα παρακολουθούμε χωρίς να μιλάμε.
*Φέτος βλέπετε ότι από τα αποδυτήρια βγαίνουν ελάχιστα πράγματα και αυτό σημαίνει ότι τα αποδυτήρια είναι καλά. Επειδή όμως υπάρχει μία εντύπωση στον κόσμο ότι δεν υπάρχει κανείς στον Παναθηναϊκό που να εξηγεί στους παίκτες σε ποια ομάδα παίζουν ειλικρινά θα σας πω ένα πράγμα. Λεπτομέρειες δεν ξέρω. Γνωρίζω καλά όμως, ότι οι ομιλίες του Γιοβάνοβιτς πριν τα παιχνίδια είναι πωρωτικές και θυμίζουν πάντα την ιστορία του Παναθηναϊκού. Και ειδικά σε παιχνίδια ύπουλα όπως με τον ΟΦΗ. Αρα ο κόουτς κάνει ότι περνάει από το χέρι του, για να μπει η ομάδα καλά στα παιχνίδια. Σε κάποια ματς το έχουμε δει σε κάποια άλλα όχι. Εχει να κάνει και με τον αντίπαλο, έχει να κάνει και με την νοοτροπία του ωχαδερφισμού που για χρόνια υπήρχε, έχει να κάνει και με το έλλειμα παικτών με προσωπικότητα και δεν είναι εύκολο για τον Γιοβάνοβιτς και τους συνεργάτες του να την αλλάξουν. Σας διαβεβαιώ, όμως, ότι ο Γιοβάνοβιτς μιλάει στους παίκτες όπως θα μίλαγε ο οπαδός της ομάδας, αλλά ποτέ δεν θα βγάλει θυμό στις κάμερες. Στις κάμερες πάντα θα καλύψει τους παίκτες την ομάδα, για να μπορεί να κάνει αυτό που θέλει εντός αποδυτηρίων.
*Και επειδή σίγουρα θα βρεθούν κάποιοι για αυτά που γράφω για συγκρίσεις, όπως δεν μπαίνει σε σύγκριση ο φετινός με τον περσινό Παναθηναϊκό, δεν μπαίνει σε σύγκριση και ο φετινός Παναθηναϊκός με τον κανονικό Παναθηναϊκό. Θέλει πολλά ψωμιά ακόμα, αλλά ο Γιοβάνοβιτς είναι ο προπονητής που μπορεί να τον βάλει στον σωστό δρόμο.
Original article: Ο Παναθηναϊκός πρέπει να γίνει απρόβλεπτος!.
from LIVE SPORT NEWS 24 https://ift.tt/3CKkwvP
0 Comments
Δημοσίευση σχολίου